Eindejaarskitsch

Op tijd en stond kan dat geen kwaad. Op deze tijd en deze stond bijvoorbeeld.

De laatste dagen
en de laatste vragen
van het geleden jaar
staan voor de deur,
de bomen kouder
en de dromen ouder
maar de verwachting
nog vol gloed en kleur
want wij geloven:
het licht van boven
is niet te doven
stelt niet teleur
voor alle vragen
van alle dagen
achter de einder
achter de deur.

Anton van Wilderode (1918-1998)
uit: Op hoop van vrede (1988)

Ik voel het licht van boven stiekem al een beetje schijnen.

Samenvatting van 'De dood in Venetië', en op naar de volgende.

Een brave man krijgt een midlife crisis, gedraagt zich wat onbezonnen en moet daar uiteindelijk het loodje bij leggen. En wel in Venetië. Ziezo, die hoef je al niet meer te lezen. Hoewel dat zonde zou zijn. Ik vond het een prachtig boekje, en heb het een 8/10 gegeven in mijn inventaris (ik heb een bibliotheekprogramma waar je je boeken punten kunt geven, heel leuk).

Onder de kerstboom lag er Specht en zoon, het boek dat Jorn aanraadde. Daarin ben ik twintig pagina's ver, en ik ben nog niet helemaal gewonnen. Maar misschien komt het nog.

Onder de maretak met Thomas Mann

Ik ben gisteravond begonnen in De dood in Venetië van Thomas Mann. Daarmee kan ik meteen twee voornemens op mijn lijstje schrappen: 'ik ga terug klassieken lezen' en 'ik ga alle boeken lezen die ik heb'. Het is een dun boekje, met hele lange zinnen. Zoals deze:


'Het was vergeeflijk, ja, het betekende welbeschouwd de triomf van zijn morele houding wanneer onwetenden de Maja-wereld of de epische breedheid waarin zich Frederiks heldenleven ontrolde, voor het resultaat hielden van samengebalde kracht en een lange adem, terwijl ze veeleer in kleine dagelijkse hoeveelheden van honderden en nog eens honderden afzonderlijke inspiratiemomenten tot het grote geheel waren opgestapeld en alleen om die reden zo door en door en op elk punt voortreffelijk waren, omdat hun schepper met volhardende wil en een taaiheid, gelijkend op die waarmee zijn geboorteprovincie werd veroverd, jarenlang de spanning had verdragen van een en hetzelfde werk, en aan het eigenlijke schrijven uitsluitend zijn sterkste en waardigste uren had gewijd.'





Als hij uit is, bekijk ik hem eens in het Duits. Ik kan in die taal geen brood bestellen maar sinds de Grundlegung zur Metaphysik der Sitten door mijn strot werd geramd (met een lepeltje honing, dat wel), heb ik toch een zwak voor lange Duitse zinnen waarin vaak het woordje 'ja' tussen twee komma's voorkomt.

Vrolijk kerstfeest!

Wat een tijd is dit

baby's grijsaards

wie nu niet van het leven houdt

leert het nooit meer

REMCO CAMPERT

Schone woordjes van Hadewijch, de mystieke zottin

Die gheet in minnen te stride
Hi sal verwinnen saen,
Opdat hi niet en mide.

(Wie in liefde ten strijde trekt zal weldra zegevieren, indien hij niets uit de weg gaat.)

Hadewijch (1200-1250)

Suggesties

De keuze van Paulusje

Journal d'Hirondelle Amélie Nothomb

Het meten van de wereld Daniel Kehlmann (wie wil in Duits origineel)

Sneeuw Orhan Pamuk

Zonsverduistering György Konrad

Tristan da Cunha Raoul Schrott

De boekenclub is dus een feit. Een zeer leuk initiatief, wat ons ongetwijfeld weer een stap op weg zet naar de status van culturele intellectuelen.

En om ineens een suggestie te doen :

"Specht en zoon" van Willem Jan Otten.
Een korte roman om erin te komen. Hij is geschreven vanuit het perspectief van een schilderij dat zijn levensloop vertelt. Staat al een tijdje op mijn verlangenlijstje, en heb er lovende kritieken over gelezen.

Joepie! We hebben een leesclub.

En ik ben blij met het boeiende gezelschap dat erbij wil. Wat dachten jullie van het laatste weekend van januari om een eerste keer samen te komen? Op zondag 28 januari bijvoorbeeld? En wie wil er graag een boek suggereren om mee te beginnen? Of twee, één klassieker, en iets nieuws (beide nogal ruime begrippen, maar dat komt goed uit). Laat maar komen.